"VENİ, VİDİ, AMAVİ" -Elif Ceren UÇAR

Elif Ceren UÇAR

Ankara, 2018

VENİ, VİDİ, AMAVİ

Ben sende doğdum Beatrice

Sende öleceğim yine

Rahimden çıkmayı

Doğmak bilirdim oysa ben

Toprak altına girmeyi

Ölmek sanırdım

Meğer sevmekle başlarmış

O bir insanı sevmekle

Faik misali görmekle

Unutulmakla bitermiş

Bir Fazıl kaldırımlarda

Unutulmakla o gece

Öyle iyi hatırlarım

Tarancı’nın kıvrandığı

O otuz beş yaşındayım

Sen ise henüz yirminde

Belki biraz az belki çok

Şubat ortası olmalı

Keserken yüzümü soğuk

Sen atkına gömülmüşken

Ben Dante oluvermiştim

Sen ise Beatrice idin

Adını bile bilmeden

Sen beni fark etmemişken

İşte o gündü doğduğum

Çok yakındır öleceğim

Bulvarında Atilla’nın

Kırılmış gözlüklerimle

Uzanırken boydan boya

Anımsayamayacaksın

Yanından geçtiğin beni

Yavaşça silineceğim

Belleğinden, benliğinden

İşte ben, o gün öleceğim…