Elif Ceren UÇAR
Ankara, 2018
VENİ, VİDİ, AMAVİ
Ben sende doğdum Beatrice
Sende öleceğim yine
Rahimden çıkmayı
Doğmak bilirdim oysa ben
Toprak altına girmeyi
Ölmek sanırdım
Meğer sevmekle başlarmış
O bir insanı sevmekle
Faik misali görmekle
Unutulmakla bitermiş
Bir Fazıl kaldırımlarda
Unutulmakla o gece
Öyle iyi hatırlarım
Tarancı’nın kıvrandığı
O otuz beş yaşındayım
Sen ise henüz yirminde
Belki biraz az belki çok
Şubat ortası olmalı
Keserken yüzümü soğuk
Sen atkına gömülmüşken
Ben Dante oluvermiştim
Sen ise Beatrice idin
Adını bile bilmeden
Sen beni fark etmemişken
İşte o gündü doğduğum
Çok yakındır öleceğim
Bulvarında Atilla’nın
Kırılmış gözlüklerimle
Uzanırken boydan boya
Anımsayamayacaksın
Yanından geçtiğin beni
Yavaşça silineceğim
Belleğinden, benliğinden
İşte ben, o gün öleceğim…
Comments