Furkan DEMİREL
Ankara, 2019
ELHAN*
Hazanın* gönlünde konaklardım ben Bir aralar Kestiğin saçlara asılı Arkanda bıraktığın bez* Sürüklenmiş Savruluyor rüzgârın eşliğinde Sayelerinde* savruluyor Karanlık galaksilerde Keskindir Gerçeğin İçli gözlerin bileğimdeki kesikleri Ve yaraları Geçer hepsi Sonra bir iz bırakıp kaçar Ve uçucu yaralar Terk eder beni Bir alışkanlık Bak, sarhoş gönlüm de ayılıp Terk etmiş Oracıkta ağlıyor bensiz Ben kimdir ki Dudaklarına dahi varamayan o dudaklar mı Bir elin uzatmadığı nefesinin süpürmediği Geride bırakılmış ceza mı Ciğerlerinden şaraplar akarken Bedenini kadehe döndürüp Salladığın bir ben mi Taşlar arasında yalancı Soğuk sopsoğuk bir güneşin avcısı mı Hükümler senindir güneş Merhemi kendisi olan sen Bizi de bırakmakta haklısındır Kesin, keskin olan gerçek
*Elhan: kış
*Hazan: sonbahar
*Bez: kukla
*Saye: gölge
Comments